Unicef

Zaterdagavond heb ik met Liesbeth en Filip (het vriendje van Liesbeth) een bustaxi naar Bakau genomen. Filip had immers op het vliegtuig naast een medewerkster van Unicef gezeten die graag onze ervaringen op de Picca Nursery School wou horen. Dus gingen we met z’n drieën naar het United Nations-gebouw in Bakau. Daar werden we ontvangen in een mooi kantoor waar we te weten kwamen dat de 'unicef-lady' in feite het hoofd van de Unicef organisatie, afdeling education, in The Gambia is. We werden uitgenodigd op een etentje in een Chinees restaurant en daar bespraken we onze ervaringen, de problemen die we tegengekomen zijn, de corruptie in het land, de economische situatie, het werk van Unicef en het onderwijsbeleid in Gambia. Jawel, een interessant gesprek. Na het eten (subliem Chinees!) maakten we een korte tussenstop in haar huis (als je dat vergelijkt met de Afrikaanse compounds...) en voerde ze ons netjes terug naar huis in haar geruisloze terreinwagen.
Ze is een vrouw die diplomatie uitstraalt en veel over heeft voor haar job. In ruil voor het vele reizen en de lange werkdagen krijgt ze inderdaad een aantal financiële voordelen. Maar toch zou ik haar beroep niet graag uitoefenen. Vanuit idealistische en bewonderenswaardige ideeën vertrekken, maar constant tegengehouden worden door het Gambiaanse corrupte systeem, de politieke verbanden, de economische afhankelijkheid, een op zijn minst verdachte president, enzovoort. Ik zou danig gefrustreerd raken, maar zijzelf sprak erg rustig over al deze zaken. Zoals ik al zei: bewonderenswaardig.

Elke x