vrijdag 13 februari 2009

Geduld, geduld ... en buikpijn...

Toen we deze week uitgenodigd waren op dat verjaardagsfeestje van een kindje van de klas, hadden we om 6 u afgesproken met de leerkrachten op school om van daaruit samen te vertrekken naar het feest. Uiteindelijk was het 6.45u tegen dat we aankwamen op school... oeps... maar ja tis hier allemaal volgens ‘african time’, als je dan een halfuur te laat bent kan het zijn dat je toch nog de eerste bent, want iedereen komt hier gewoon te laat! Altijd en overal!
Matty nam ons mee naar haar huis Daar kregen we allemaal afrikaanse kleren van haar om aan te doen om naar het feest te gaan. Tof om zo’n kleren eens aan te mogen doen, maar ongelofelijk warm! Hoe die mensen dat hier uithouden met lange mouwen, ik weet het niet hoor... We dronken er ook baobabjuice, mjam mjam.
Donderdagmorgen vielen de eerste slachtoffers :p. Elien en Sofie waren allebei ziek. De hele nacht opgeweest...ze konden dus die dag ook niet mee naar het schooltje om les te geven. Ook Elke en ik hadden wat last van onze buik, maar gelukkig was het bij ons nog niet zo erg en konden wij wel de kindertjes op school gaan ambeteren met onze lessen, haha. De andere twee meisjes zijn nog compleet intact :p. Wij vier, die wat ziek waren, hadden de dag ervoor papaja gegeten uit een of andere tuin...mss kwam het wel daardoor...only god knows.
Op school was het leuk, maar soms heel vermoeiend les geven. We werkten deze keer in twee groepen zodat we wat beter konden differentiëren. Het lukte echt duizend keer beter!!! Ten eerste omdat de groep dan maar de helft zo groot is en ten tweede ook omdat we de kinderen dan wat kunnen aanpakken op hun eigen niveau en er geen zo’n groot verschil is onderling.
We zeggen wel 10 keer in een les ‘ssssht’ tegen de kinderen. Maar iedereen herhaalt ons gewoon en zegt sssht... met het gevolg dat ze wel allemaal sssht zeggen, maar het eigenlijk totaal niet stil is :p.
Het voorbereiden van de lessen vraagt veel tijd. Vooral het maken van werkblaadjes en tekeningen is veel werk. 50 keer hetzelfde schrijven of tekenen raakt toch wel wat vervelend op de duur. Een kopiemachine is dan ook heel handig, vooral als je er geen hebt J! Had ik er maar eentje in mijn handbagage meegesmokkeld... Ook de blaren op onze handen na het slijpen van 50 potloden is niet zo leuk! Het lesgeven in het Engels is zeker doenbaar, maar we moeten goed nadenken over hoe we alles zullen verwoorden en soms schieten de woorden ons tekort of gebruiken we Engels die eigenlijk totaal niet op Engels lijkt :p. We lachen dan eens bij onszelf of met elkaar en gaan gewoon door zonder dat de leerlingen er eigenlijk iets van merken, want hun Engels is nog duizend keer slechter dan dat van ons.
Iedere dag vechten wel enkele kinderen met elkaar. Das echt niet normaal hoeveel die bengels hier naar elkaar schoppen en slaan. Eten in de klas...ook moeilijk af te leren!
Sommige kinderen kunnen nog niet eens de letters overschrijven of de cijfers van 1 tot en met 10 herkennen. Geduld is een schone zaak zeggen ze...amai, soms moet ik toch echt op mijn tanden bijten om mijn geduld te bewaren. Als je een kind tien keer een getal voorzegt en hem dan vraagt welk getal gezegd werd...dan volgt er alleen maar een stilte. Het wordt nog een werk van lange adem, maar we zien het nog volledig zitten en willen er ten volle voor gaan J! Vandaag gingen we naar ‘de shop’ achter een karton colablikjes. De ‘winkelier’ had er geen meer en belde ergens anders naartoe om te vragen of er daar nog waren. Na zijn telefoontje riep hij iemand om op uitkijk te staan bij zijn winkeltje, sprong hij op zijn fiets en binnen de 2 minuten stond hij daar terug met een volledig karton cola. Handig!!!
Overal langs de straat zitten veel ezels, kippen en hagedissen, maar ook vooral heel veel geitjes en straathonden! Vandaag kwam er telkens een kerel naar ons die ons zowat heel de tijd volgde. Hij vroeg ons zelfs of we getrouwd waren en waar onze mannen waren...
Iedereen wil hier ook altijd weten waar je naartoe gaat... Je moet nog maar eventjes buiten in de hof zitten en naar binnen gaan, dan krijg je al de vraag waar je naartoe gaat en wat je gaat doen. Ochja, wij kunnen het ook niet helpen dat we zo’n interessant leventje hebben he en dat iedereen alles van ons wil weten, haha.
Hoe is het daar nog in België? Zijn jullie daar nog niet verzopen???
Bij deze stuur ik jullie allemaal een zonnestraaltje toe en wens ik jullie wat warmte, want hier hebben we er toch meer dan genoeg J!

Tot een volgende!!
Bye bye
Berdine -X-

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Dag nichtje! Amai, dat zonnestraaltje is dan waarschijnlijk nog altijd ergens onderweg, want van de zon en warmte hier niks te bespeuren! Ja echt, iedereen begint hier te klagen dat het eindelijk eens lente mag worden... Dus geniet er maar van! Amai, 't zijn toch zotte verhalen en foto's hoor, vind het echt altijd heel spannend om op jullie blog te kijken! En als je het nie erg vindt: 'k heb al een foto getjoept van die 2 kindjes die mekaar omhelzen op straat voor op m'n msn, maar je moet dan maar eens zeggen hoeveel je moet hebben voor het auteursrecht ;-)! We hebben gisteren trouwens ook les gehad over tropische ziekten en zo, en misschien nog een paar tips: bij diarree raden ze aan om chips te eten en cola te drinken, of inderdaad jullie zakjes ORS te nemen, maar naar 't schijnt smaken die niet zo lekker, dus als je het niet binnenkrijgt: verwen jezelf maar es met cola en chips (of algemeen alles wat zout, water en suiker bevat!). En die ORS zakjes kun je ook zelf maken, door bij 1 liter water 1 soepleper suiker te doen en 1 koffielepel zout, en klaar is kees! Maar naar 't schijnt is dit ook nie zo lekker, dus laat die man uit z'n winkeltje maar om colablikjes en chips gaan voor jullie zou ik zeggen ;-)! Alé, ga je dan laten, moet straks trein hebben naar huis, geniet er daar maar ferm van, en niks verkeerd doen want ik volg je op de voet, haha ;-)!Babaai!

Je nichtje, Inge x

Anoniem zei

Leuk bericht. We hebben af en toe eens goed gelachen met de situaties
alginder.
Toch voorzichtig zijn met lokaal fruit: goed wassen en er niet te veel van eten!
Veel liefs
mama Dina en papa Jo