zondag 29 maart 2009

naaien

Aangezien we deze week niet konden lesgeven in ons schooltje wegens verbouwingswerken (er werden nieuwe vloeren gelegd), hebben we dan maar ons werothema voor de ingroeistage in elkaar gestoken. Wat een drukke en vermoeiende week! Brainstormen, uitwerken, organiseren, controleren; onze hersenen waren permanent in overdrive. Ben ik blij dat ik maandag opnieuw mag lesgeven. Thema kledij deze keer. Ik ben alleszins van plan een didactische klerenketting, een dialoogje op de kledingmarkt en het onderzoeken van een Gambiaanse kleerkast als activiteiten aan te brengen.

Tussen het brainstormen door heb ik ook het uniform van Sainabou genaaid. Ik kon de scheur in haar jurk niet meer aanzien, dus heb ik even wat naald en draad van Sofie gestolen en me op een zonnige middag aan het werk gezet. En jawel, het resultaat mag er zijn! Werkelijk, kijk niet zo ongelovig! Ziehier bewijsstuk nummer 1:

Toen ik haar uniform wou terugbrengen, vond ik natuurlijk haar huis niet meer terug in de wirwar van zandstraatjes en op elkaar lijkende compounds. Was ik slim geweest, had ik gewoon aan Kebba of Matty gevraagd om mee te gaan maar ja, af en toe zoekt een mens graag wat avontuur op. Na een kwartiertje vergeefs rond te dwalen besloot ik de lokale bevolking in mijn zoektocht te betrekken. Na enkele succesloze pogingen sprak ik dan toch met een jongen die Sainabou leek te kennen. Hij leidde me meteen terug naar de hoofdweg en we sloegen een hoekje om. En jawel, daar zag ik Sainabou al zitten, koekjes aan het verkopen voor de poort van haar compound. Missie geslaagd! Uniform gefixt, gewassen en netjes teruggebracht, en 2 personen op deze aarde zijn weer een stukje gelukkiger.

En als afsluiter die totaal niets met het bovenstaande verhaal te maken heeft: Fatou en haar compound.

Groeten van uw nederige kleermaakster,
Elke

Afrikaanse muis vermoord... en een verjaardag om nooit te vergeten!!

Zondagmorgen… een aangename verrassing : ‘de bakker stond aan de deur’. Tis te zeggen een mannetje met een bak op zijn fiets met daarin boterkoeken, croissants, chocoladekoeken, … Allemaal heel vers en nog lekker warm! Ik kon dat echt niet aan me voorbij laten gaan en kocht 3 koeken die ik onmiddellijk allemaal opat! Dat heeft me gesmaakt!!
Maandag… een nieuwe week, een nieuw avontuur!
Het stonk al 2 dagen verschrikkelijk in onze slaapkamer. Ik wist maar niet van waar het kwam dus gingen we op onderzoek uit. Het verdict … een dode muis onder de kast!! Helemaal zacht en rot. Wegens gebrek aan deftig materiaal heeft Elke hem dan maar uitgehaald met een pollepel. Het zal je maar overkomen… een Afrikaanse muis gedood door Belgen!
Voor de rest de hele week druk aan ons werothema (over Gambia) gewerkt, waarover we les zullen geven als we terug stage hebben in België.
Deze week niet alleen elektricteitspannes, maar ook waterpanne gehad. Geen water om onze o zo vuile voetjes te wassen, geen water om ons haar te wassen en ook geen water om de wc door te spoelen!!! Je kunt het gevolg al raden he. Gelukkig is het nu alweer opgelost en is er weer water in overvloed!
Hier zijn heel weinig winkeltjes, wel cornershops, maar daar kun je praktisch niks kopen. Nu hadden we een grote winkel gevonden in Senegambia, een soort kleine supermarkt, waar we heel veel konden kopen (wc-papier, koekjes, tonijn, …). We gingen er deze week naartoe en we konden onze ogen niet geloven!!! Van de ene op de andere dag was hij gesloten en stond alles leeg!!
We aten deze week weer heel wat Afrikaanse schotels: chicken yassa, domoda, benachin, … Het smaakt nog altijd zo spicy dat onze neus er spontaan van begint te lopen :p.
Zaterdag was er een verjaardagsfeestje voor Sulliman en mij omdat we in dezelfde week jarig zijn. We gingen het vieren bij hem thuis, een eindje verder dan Serrekunda. We overleefden de dolle rit in de bustaxi waar een hevige discussie ontstond tussen Matty en de chauffeur omdat hij ons teveel wilde laten betalen. Matty, met al haar overtuigingskracht en Afrikaanse furie nam het voor ons op en kreeg uiteindelijk een prijs die aanvaardbaar is. Tis toch zo`n lieve!!!
Na het feestje bij Sulliman gingen we ook nog naar Senegambia. Daar hadden we afgesproken met Nederlanders die hier voort moment ook zijn, Ze trakteerden ons de hele avond en als jarige kreeg ik zelfs een cocktail en een verjaardagsliedje dat ze speciaal voor mij lieten draaien, als dat niet lief is :). Een verjaardag op zijn Afrikaans, om nooit te vergeten!!!
Zaterdag was het hier trouwens weer branddag. Op de laatste zaterdag van iedere maand steken ze alle vuilnisbelten langs de straten in brand en laten ze die uitroken. Rookpluimen en stank a volonte dus...
Donderdag komen mijn ouders en zus op bezoek. Weer iets om naar uit te kijken!!

Berdine –X-
Verjaardagsfeestje bij Sulliman. Eten op de grond.
Ik met mama Matty op het verjaardagsfeestje.
Elien, ik en Sofie op het feestje.

Afrikaanse maaltijd : benachin
marktkraampjes

Afrikaans landschap

zondag 22 maart 2009

elektriciteitspannes a volonte, overstekende koeien, nederlands in gambia en ... een gratis kip!!

Maandag bezochten we de hogeschool in Brikama om eens te zien hoe het er hier aan toe gaat. Na de bobbelige rit in de bustaxi waarbij we plotseling moesten remmen voor een overstekende koe, werd het een heel interessant bezoek. We werden hartelijk ontvangen door de directeur en kregen een uitgebreide rondleiding door alle klassen die ons als 6 tubabs met grote ogen aankeken. We ontmoetten er 3 Nederlandse studenten die daar ook buitenlandse stage lopen. Leuk om eens Nederlands te kunnen praten!
Alweer de hele week elke dag elektriciteitspanne… `S morgens bang om op muizen te trappen en voor de zoveelste keer maar weer eens mijn haar wassen met de zaklamp op de lavabo… Nu maar klagen, maar ik weet zeker dat ik het nog zal missen als ik terug ben :p! (op de muizen na dan)
De muizen… goed nieuws!! Ze verplaatsten hun nestje naar de keuken. Ze lopen wel nog steeds door huis, maar houden me niet meer wakker `s nachts. Laat ze dus onze koekjes en cornflakes maar opeten in de keuken… als ze mijn nachtrust maar respecteren ben ik al heel tevreden! Na 3 verschillende pogingen tot vergiftiging zijn ze nog steeds alive and kicking! Ik geef de hoop op en denk dat wij hier eerder weg zullen zijn dan hen J.
Deze week leerde ik de kinderen de splitshuisjes aan en + en – oefeningen in de klas en gaven we na de schooluren Engelse les aan Haddy. Het is echt moeilijk aangezien ze nog bijna niet kan lezen en schrijven! Maar geduld is een schone zaak … zeggen ze toch.
Sommige kinderen maakten al heel wat vooruitgang, anderen hebben nog een lange weg af te leggen! We nemen nu ook zoveel mogelijk enkele leerlingen apart om hen remediëring te geven. De ingezamelde krijtbordjes helpen ons daar bijzonder goed bij.
We zijn ook volop bezig met het maken van tekeningen in de klas met de kinderen die we dan kunnen uithangen op de officiële opening van het schooltje in april.
Woensdag gingen we op huisbezoek bij de ouders van enkele zwakke leerlingen uit onze klas. We willen hen zo stimuleren om hun kind te helpen met studeren en te oefenen, maar vaak is dit moeilijk aangezien de ouders het heel druk hebben met het werk of aangezien ze vaak zelf niet kunnen lezen of schrijven… Vele mensen leven toch echt in armoede hoor, dat kon ik nu meer dan ooit merken; een huis met slechts een of twee kamers, met 1 bed voor misschien 4 mensen in huis!! De ouders bedankten ons allemaal heel erg en van een van de ouders kregen we zelfs een kip mee als geschenk! Wij overhandigden die met plezier aan Kebba, onze mentor. Zie je ons al lopen met een kip onder de arm als huisdier… ik dacht het niet!
Op school zijn ze nog volop bezig met de werken, zo staat onze speelplaats vol met kasten, planken, …
Ik sta er nog steeds versteld van hoeveel Nederlands we hier tegen komen : een potje boter met daarop geschreven echte boter, vrachtwagens met reclame voor Nederlandse winkels en meubels, mensen die t-shirts dragen met Nederlandse tekst op… en zelfs, je zult het nooit geloven, muziek van Jan Smit op de achtergrond terwijl we op terras zaten!
Zaterdag gingen we de hoofdstad Banjul bezoeken (voor Elke de tweede keer). Echt heel leuk om eens te zien. We gingen er mee met een ferryboot… leuk voor de anderen, maar niet voor mij aangezien ik er zeeziek van werd!
Zoveel mensen op die boot, het was precies een vluchtelingenstroom en beeld je dan nog eens in dat de kalkoenen, geiten en andere Gambiaanse dieren ook mee moeten. Een echte belevenis! zoveel mooie dingen te zien!
Ik kocht deze week weeral stofjes voor nieuwe kleren! Ik kan het gewoon niet laten, er zijn hier
Zaterdag was het ongelofelijk warm! De hitte is soms niet te dragen, maar ik kan zeker niet klagen in vergelijking met België, waar jullie nog steeds mogen genieten van de dikke truien :p.

Enkele zonnestraaltjes zijn onderweg naar jullie J

Gambiaanse groetjes Berdine –X-

beelden om wat jaloers op ons te worden ...

stukje natuur... prachtige bomen...

de arch van Banjul, de hoofdstad van Gambia
met de ferry op zee in Banjul

overzet met ferry in Banjul

banjul
ik en mama matty op de ferry
stukje paradijs op aarde
hanne, ik, sofie en elien op de ferry

onze kindjes druk aan het werk met de tekeningen voor de officieele opening van het schooltje
idem


afrikaans koken ... i love it!

onze speelplaats ... gevolg van de bouwwerken op school
remediering en extra oefening voor de zwaksten met krijtbordjes

bezoek aan de hogeschool in brikama

hogeschool in brikama
om jullie even te laten wegdromen ... een foto van het zwenbad waar we vaak binnendringen :)

vrijdag 20 maart 2009

Going solo

Vorige zaterdag heb ik Fatou (de dochter van de eigenaar van de vissersboot) opgezocht in Banjul. Het was wel eens spannend in mijn eentje een bustaxi te nemen, maar neen, blijkbaar wil niemand mijn afgedankte gsm stelen. Alweer een illusie armer. Fatou en haar vriendje Ebrima wachtten me op aan de Arch of Banjul om me rond te leiden in de hoofdstad van Gambia en hun eigen leefwereld. Het eerste wat me opviel aan Banjul: de straten zijn daar geplaveid. Wat een luxe. Het Venetië van West-Afrika zowaar. De stad is ook veel rustiger dan Serekunda. Ik werd uitgenodigd in het huis van Fatou om een onbekende maar wel lekkere schotel te eten (terwijl een Spaanse soap op televisie speelde), en daar heb ik haar 4 zussen en 2 broertjes leren kennen. Ze gaf me ook meteen een set Afrikaanse kleren cadeau. Gastvrijheid op zijn Gambiaans. Daarna hebben we de stad bezocht, wat op de markt rond gekuierd, de vice-major van Banjul ontmoet in het ziekenhuis, de bewakers van The Statehouse wat opgejut door een foto te nemen zonder vooraf hun toestemming te vragen (dat mannen goed kunnen zeuren is blijkbaar een universeel feit) en 7 garnalen gegeten. Ik vond het echt een fijne dag.
Elke x

zondag 15 maart 2009

vrijdag 13 maart

Leren lezen. Het is dus niet gemakkelijk.
Ik probeer me dan ook zo goed mogelijk de boekjes van Veilig Leren Lezen te herinneren zodat ik daaruit wat inspiratie kan opdoen (zinnetjes met bijpassende tekeningen, het juiste woord aan de tekening koppelen, hetzelfde woord in een rijtje aanduiden, ...) maar dat moet dus allemaal klassikaal gebeuren omdat er te weinig handboeken zijn. Toch is er al vooruitgang zichtbaar. De kinderen kunnen korte, gemakkelijke zinnetjes zoals “the bag is green” en “I jump on the bed” lezen. Het grootste probleem is dat de leerlingen moeten leren lezen in een vreemde taal. Ze linken het woord gewoon niet aan de betekenis. De zot die dit systeem ooit heeft uitgevonden, had toch wat meer rekening mogen houden met de gevolgen op didactisch vlak.

Volgende week beginnen we ook met onze eerste stapjes in het volwassenenonderwijs. Kwestie van geen tijd meer over te hebben om nog te participeren aan culturele integratie. Maar natuurlijk hebben we er zin in. We zullen proberen de vrouw die verantwoordelijk is voor de medische post te leren lezen en schrijven. Het zal zonder twijfel een trial-and-error methode worden, op en top Gambia dus.

Er waren vandaag opeens twee nieuwe kindjes in de klas: Jainaba en Samba. En niemand die dat tegen ons verteld, ze gaan gewoon neerzitten en beginnen de les mee te volgen. Toen we Kebba daarover aanspraken (je kan het je wel inbeelden: vol vuur in mijn geval) gaf hij wel wat meer uitleg. En net zo gemakkelijk als er nieuwe kindjes opduiken, verdwijnen er. Van de ene op de andere dag komt Alasana niet meer naar school. Zijn moeder verhuisde gisteren naar Guinea en Alasana moest mee. Echt wel raar. Vooral omdat we ons niet kunnen voorbereiden op zulke dingen. Terwijl je als leerkracht toch wel met elk kindje een band hebt opgebouwd na zes weken.

Speciaal voor Julie: mijn tekenkunsten en de letterboekjes ter remediëring van de zwakste leerlingen:
En dit bericht is nog niet gedaan! Vandaag hebben Berdine en ik ook een lesje rond België gegeven. Toen ik de tekeningen van het vijfde leerjaar uit Christus-Koning toonde, werden de leerlingen echt heel stil. Ze waren zo aandachtig aan het kijken. Ook de voorwerpen die ik meegekregen had (een frietzakje, een vlag, knikkers) waren boeiende materialen. Als afsluiter van de les kregen de leerlingen elk een stukje Belgische chocolade, mmhmm! Dankuwel aan de klas van juf Heidi.

het strand ... om jullie even te laten wegdromen bij het prachtige weer hier!

Lamin, het superkoddige kindje van de mensen van wie we het huis huren!! echt een schatje

Common Wealth ... een dag om nooit te vergeten!

De week begon weer met een interessante dag : de Common Wealth. Dat is een soort feestdag hier waarop alle kinderen naar school komen, maar geen les krijgen. Ze brengen elk iets mee van eten, lopen al zingend door de straten en de mama’s naaien snoepjes in de haren van de meisjes! Jawel, echte snoepjes, echt grappig om te zien. Het was een hele mooie, kleurrijke dag. Wij als leerkrachten mochten iets eten van elk kind die iets had meegebracht (kip, ei, aardappelen, chips, ...). Na 50 verschillende dingen geproefd te hebben zat mijn buikje toch wel redelijk vol... Maar ook wij lieten ons van onze beste kant zien. Na meer dan 3 uur zwoegen in het donker zonder elektriciteit bakten we 75 pannenkoeken die we uitdeelden aan de kindjes! Toen we door de straten liepen met de kinderen liep er ook een bandje mee dat voor muziek zorgde, zo hadden we onze eigen stoet J!
Deze week veel elektriciteitspannes gehad. Iedere dag wel eens. Dat is echt wel ambetant, want zo kunnen we onze pc’s, onze gsm’s, ... niet vaak opladen.We gingen ook weer zwemmen in het senegambiahotel en gingen iets drinken. En wonder bij wonder... er kwam een man langs met het nieuwsblad! Ik kon het niet laten om de krant te kopen, zeker als je weet dat hij hier nog goedkoper verkocht werd dan bij ons! Een echte superstunt.
Ik voel me al een echt afrikaantje. Ik kocht deze week Afrikaanse teenslippers, nog meer wrappa’s, oorringen en armbanden. De mensen hier kennen ons al goed en zijn erg vriendelijk. Ik zal dat zeker missen als ik terug thuis ben!Het valt mij op dat er hier heel veel Nederlandstalige dingen te zien zijn. Zo gingen we eten en kregen we een potje boter waarop stond ‘echte boter’. We zagen een vrachtwagen met daarop reclame van Belgische meubels, keukens, ... en ik zag ook een stoel staan waarop in het nederlands geschreven stond ‘niet te koop, enkel voor personeel’. Dat zijn dingen die uit België komen en hier verkocht worden. Zogezegd zijn die dan nieuw, maar eigenlijk tweedehands. Het is ook opmerkelijk dat velen hier enkele woorden Nederlands kunnen. België is dan misschien wel een klein flutlandje, maar toch duidelijk ook gekend in Afrika.Het lesgeven was weer heel leuk deze week. Ik raak echt gehecht aan de kinderen. Tijdens de donderdagmiddaglessen komen er altijd enkele kindjes eerder. Ze zeggen dan heel fier hun les op en hangen constant rond ons. Echt heel leuk!Deze week is er hier veel wind. De mensen hier vinden het echt koud en naar het schijnt is het de laatste 10 jaar al niet meer zo ‘koud’ geweest. Ik merk er eigenlijk weinig van als ik iedere middag lekker buiten zit in het zonnetje om mijn lessen voor te bereiden. In vergelijking met België is het hier heet! De negertjes hier mogen dus zeker niet klagen. Het weer is gewoon perfect!
I love Africa!

Berdine -X-

stoet door de straten op common wealth

Common Wealth ... eten op school

pannenkoeken voor de kinderen!!

deeltje van ons klasje

kinderen met snoepjes in hun haar op common wealth


zoals echte afrikaanse dames


met enkele kinderen op common wealth

zondag 8 maart 2009

Een bewogen week ...

Na het voorval van het stelen op school zondag beleefden we ook maandag weer ons dagelijks avontuur. Ik was thuisgebleven omdat ik ziek was en plots hoorde ik iemand aan de deur prutsen. Ik dacht eerst dat het een van de meisjes was en wachtte even, maar het bleef maar duren dus ging ik kijken. Ik zag er Lady, de huismeid, staan. Ze stond er met bosjes sleutels en probeerde binnen te raken. Ik kon haar zien, maar zij mij niet want het is spiegelglas. Ik klopte en vroeg wat ze deed. Ze schrok en liep uiteindelijk weg. Modou heeft haar naar huis gestuurd en nu is er een nieuwe meid.Dinsdag vond ik het lastig om les te geven. De werkers zijn constant bezig en kloppen nogal vaak op de muren.We bezochten dinsdag ook een andere primary school, zodat we eens zien hoe het onderwijs hier in elkaar zit en zodat we wat kunnen vergelijken. De school die we bezochten was echt groot (bijna 2000 leerlingen!). En wij zitten daar op een schooltje van amper 200 kinderen. Het verschil was duidelijk te merken, maar ik ben tevreden dat we op een kleiner schooltje les mogen geven, want de sfeer is wel 1000 keer leuker.Woensdag was er een verjaardagsfeestje voor Hanne, Sofie en Matty. We deden onze inkopen : een hele kruiwagen vol!!! 12 kg kip, heel veel uien, patatten, tomaten, ...Het voorbereiden duurde lang, maar het was wel een heel leuk feestje in Afrikaanse stijl J! Onze Afrikaanse kleren kwamen dus goed van pas.Donderdagavond gingen we iets eten in Senegambia voor de verjaardag van Sofie. Het was die dag echt ondraaglijk warm! Zo warm hebben we het nog nooit gehad!
De muizen zitten nog steeds in huis. Ze maken veel lawaai ’s nachts!! Ze knagen aan alles wat ze maar kunnen : kartonnen dozen, plastieken zakken, ... We keken in de kast en jawel we vonden een nestje. Ik hoop dat ze vlug weg zijn, want ze houden me echt wakker ’s nachts! Zondag waanden we ons eventjes echte toeristen en drongen we binnen in het Senegambiahotel. We deden alsof we gasten waren en gingen zwemmen in het supermooie zwembad! Daarna dronken we er nog eentje op het terras. Het lukt dus zonder moeite om er binnen te raken als je geen gast bent. Natuurlijk hebben wij wel het lichte voordeel dat we blank zijn en dus niet zo opvallen tussen de toeristen :p!We beleefden nog heel wat meer avonturen deze week, maar mijn blogbericht zou te lang worden:p. Zo duwden we (met 6 meisjes!) een auto die vast zat in het zand, werden we weer mateloos lastig gevallen door jongens, ...

Tot volgende week!!

Berdine -X-
het nestje dat de muizen maakten in onze kast!!!

bakau

bakau

verjaardag sofie


lo-les




lo-les


verjaardag sofie

2 lieve kindjes in onze tuin

african ladies!!


mmmm
ik met baby matty (2maanden)




andere bezochte school

koken

gambiaans volkslied

bezochte school


koken bij ons op school

bidmoment