Vorige zaterdag heb ik Fatou (de dochter van de eigenaar van de vissersboot) opgezocht in Banjul. Het was wel eens spannend in mijn eentje een bustaxi te nemen, maar neen, blijkbaar wil niemand mijn afgedankte gsm stelen. Alweer een illusie armer. Fatou en haar vriendje Ebrima wachtten me op aan de Arch of Banjul om me rond te leiden in de hoofdstad van Gambia en hun eigen leefwereld. Het eerste wat me opviel aan Banjul: de straten zijn daar geplaveid. Wat een luxe. Het Venetië van West-Afrika zowaar. De stad is ook veel rustiger dan Serekunda. Ik werd uitgenodigd in het huis van Fatou om een onbekende maar wel lekkere schotel te eten (terwijl een Spaanse soap op televisie speelde), en daar heb ik haar 4 zussen en 2 broertjes leren kennen. Ze gaf me ook meteen een set Afrikaanse kleren cadeau. Gastvrijheid op zijn Gambiaans. Daarna hebben we de stad bezocht, wat op de markt rond gekuierd, de vice-major van Banjul ontmoet in het ziekenhuis, de bewakers van The Statehouse wat opgejut door een foto te nemen zonder vooraf hun toestemming te vragen (dat mannen goed kunnen zeuren is blijkbaar een universeel feit) en 7 garnalen gegeten. Ik vond het echt een fijne dag.
Elke x
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten