naaien

Aangezien we deze week niet konden lesgeven in ons schooltje wegens verbouwingswerken (er werden nieuwe vloeren gelegd), hebben we dan maar ons werothema voor de ingroeistage in elkaar gestoken. Wat een drukke en vermoeiende week! Brainstormen, uitwerken, organiseren, controleren; onze hersenen waren permanent in overdrive. Ben ik blij dat ik maandag opnieuw mag lesgeven. Thema kledij deze keer. Ik ben alleszins van plan een didactische klerenketting, een dialoogje op de kledingmarkt en het onderzoeken van een Gambiaanse kleerkast als activiteiten aan te brengen.

Tussen het brainstormen door heb ik ook het uniform van Sainabou genaaid. Ik kon de scheur in haar jurk niet meer aanzien, dus heb ik even wat naald en draad van Sofie gestolen en me op een zonnige middag aan het werk gezet. En jawel, het resultaat mag er zijn! Werkelijk, kijk niet zo ongelovig! Ziehier bewijsstuk nummer 1:

Toen ik haar uniform wou terugbrengen, vond ik natuurlijk haar huis niet meer terug in de wirwar van zandstraatjes en op elkaar lijkende compounds. Was ik slim geweest, had ik gewoon aan Kebba of Matty gevraagd om mee te gaan maar ja, af en toe zoekt een mens graag wat avontuur op. Na een kwartiertje vergeefs rond te dwalen besloot ik de lokale bevolking in mijn zoektocht te betrekken. Na enkele succesloze pogingen sprak ik dan toch met een jongen die Sainabou leek te kennen. Hij leidde me meteen terug naar de hoofdweg en we sloegen een hoekje om. En jawel, daar zag ik Sainabou al zitten, koekjes aan het verkopen voor de poort van haar compound. Missie geslaagd! Uniform gefixt, gewassen en netjes teruggebracht, en 2 personen op deze aarde zijn weer een stukje gelukkiger.

En als afsluiter die totaal niets met het bovenstaande verhaal te maken heeft: Fatou en haar compound.

Groeten van uw nederige kleermaakster,
Elke