Een nieuwe lesweek ... met heel wat frustratie!

Maandagmorgen begonnen we met volle moed aan een nieuwe lesweek. De eerste lesdag vroeg heel wat energie! Het lesgeven vond ik lastig! Kebba (de leerkracht) was er niet en de kinderen luisteren dan ook veel minder naar ons. De andere dagen lukte het veel beter. Het is echt leuk om les te geven aan deze kindjes hier!!! Vooral ook dat we hier zo lang mogen blijven in dezelfde klasgroep. Zo leren we de kinderen echt kennen en zien we vooruitgang. Ik begin nu te merken dat sommigen echt wel dingen beginnen te begrijpen en dat ze het ook graag doen. Ze respecteren ons ook al meer dan in het begin. Na 100 keer te zeggen dat ze niet door elkaar mogen roepen, maar hun vinger in de lucht moeten steken, doen sommigen dat nu ook (eindelijk) wel! Het blijft moeilijk om met zo weinig nuttig materiaal de lessen voor te bereiden. De inspiratie komt ook niet meer zo makkelijk als in het begin. Maar wees gerust... na een tijdje denken krijg ik altijd wel wat nieuwe ideetjes J.Vanaf deze week geven Elke en ik nu ook de donderdagmiddag les en de vrijdag ook een uurtje langer. Zo krijgen de kinderen meer tijd om wat leuke dingen te doen. Niet alleen wiskunde en Engels dus, maar ook eens knutselen, kleuren, tekenen, ... Jammer genoeg is hier anders niet zo veel tijd voor en laten ze dat gewoon achterwege.In de pauze komen er mama’s naar de school en verkopen ze broodjes, visgebakjes en ... ijsjes. Deze week kwam een hele lieve jongen van onze klas zo’n heel lekker uitziend ijsje aanbieden. Wat een zonde dat het gemaakt was met water dat voor ons niet drinkbaar is... We mochten het dus NIET opeten! Een mens ziet hier nogal af zeg :p. We stuurden dat jongetje dan maar terug met zijn ijsje, ocharme, hij dacht dan eens iets liefs te doen voor zijn juffrouwen!
We kregen deze week ook ‘granut’ koekjes van een van de ouders. Ze vindt dat we goed werk leveren en wilde ons eens verwennen.
De mensen hier beginnen ons al wat beter te kennen. Normaal rekenen ze altijd goed door bij blanken, maar nu ze weten dat we hier zijn voor langere tijd en om les te geven krijgen we al wel eens een fikse korting! Zo kochten we fruit. Eerst vroeg ze 250 dalassi. Uiteindelijk betaalden we 120 dalassi.
De muis... ondertussen al meer dan 1 muis in huis. Ze houden me ’s nachts wakker, lopen heen en weer en knagen overal door. Zo proberen ze m’n koekjes op te eten... stoute muisjes :p. Dinsdagavond zetten we vergif, maar nu zitten ze er nog steeds... Ofwel werkt het vergif niet ofwel zit er gewoon een heel nest muizen. Laat ons hopen dat het niet het tweede geval is!
Woensdag was Hanne (een van de meisjes die mee is) jarig. We gingen iets drinken. Het was ‘toevallig’ happy hour. Maar eigenlijk duurt happy hour hier van 10 u ’s morgens tot 5 u ’s avonds, ze zouden er misschien eens moeten over nadenken om het happy day te noemen :p. Daarna zijn we eens lekker gaan eten in Senegambia!Al de hele week hebben we ’s morgens geen elektriciteit... dan maar m’n haar wassen met de zaklamp op de lavabo...
Vrijdag was het 1 grote chaos op school. De verbouwingen gebeuren tijdens de lesuren en de klassen waren niet beschikbaar. De werkmannen hadden ons niets laten weten en kwamen midden onze les zeggen dat de kinderen dan maar naar huis moesten gaan... Daar stonden we dan, netjes onze lessen voorbereid... Uiteindelijk gaven we geen les meer en konden we niet anders dan iedereen naar huis sturen, echt frustrerend om op deze manier te werken!
Vrijdagmiddag kochten we op de markt in Serrekunda stof voor Afrikaanse kleren. Daarna gingen we naar ‘een kleermaker’ die onze maten opnam en volgende week hebben we een echt Afrikaans tenuetje J! Deze week lieten we ook al Afrikaanse rappa’s maken.Zaterdag waren we uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van een kindje van een van de leerkrachten. We kregen er een heerlijk feestmaal en lekker baobjuice! Dat is een drankje met baobab, bananen, heel veel suiker, ananas en melk, net een soort milkshake.
Vandaag (zondag) willen we eens echt de toerist spelen en proberen we een hotel met zwembad binnen te dringen. Als blanke kan dat hier ook niet zo moeilijk zijn. Wat avontuur maakt het wat spannender he. Ik hou jullie zeker op de hoogte of het gelukt is of niet J!
De tijd gaat hier ongelofelijk vlug! Echt niet te geloven! Er is al bijna een maandje voorbij en het lijkt nog maar gisteren dat ik vertrok van het vliegveld...
Sorry mensen... maar ik wil nog steeds niet naar huis J!

Ps. : Ook bij mij sloegen de buikkrampen deze week toe ... Donderdagvoormiddag kon ik geen les geven.

Groetjes Berdine -X-